Historia
Wspólnota „Miasto Dawidowe” powstała pod koniec roku 2011 przy Duszpasterstwie Akademickim „Studnia” prowadzonym w Toruniu przez oo. jezuitów, jako owoc pragnienia dzielenia się Dobrą Nowiną, zwłaszcza na drodze ewangelizacji ulicznej oraz pracy z osobami najuboższymi, w tym bezdomnymi.
W chwili obecnej dość już stablina grupa członków przechodzi formację, w tym kursy i szkolenia mające na celu przygotowanie ich do niesienia pomocy uzależnionym oraz głoszenia Ewangelii o Jezusie Chrystusie.
Idea
W Piśmie Świętym miano Miasta Dawidowego noszą dwa miejsca. Jedno z nich to Betlejem (Łk 2,4), miasto rodzinne króla Dawida (1 Sm 17,12), w którym na świat przyszedł Jezus, Syn Boży (Łk 2,4-7, Łk 1,35). A zatem Bóg wykonał krok w stronę ludzkości, zamieszkał wśród nas. Nie czekał, aż cierpiący niewolę grzechu ludzie sami się z niej wyzwolą i do Niego przyjdą, co zresztą nie było możliwe, ale to On przyszedł do nich. Podobnie i my chcemy wychodzić do tych, którzy sami być może nie trafiliby w miejsce, gdzie mogliby usłyszeć Dobrą Nowinę o Zbawieniu. Naśladując Jezusa chcemy wyjść do ludzi tam, gdzie oni się znajdują.Jednymi z pierwszych, obok Maryi i jej męża Józefa, którzy spotkali wcielonego Boga byli pasterze (Łk 2,8-20). W tym czasie ludzie Ci nie cieszyli się szacunkiem społeczeństwa; należeli do najniższej klasy społecznej, uważani byli za złodziei (por. [1] , [2]) To właśnie z nimi, jako pierwszymi, spotyka się Jezus. Co więcej, nie wywyższa się, ale sam w momencie przyjścia na świat nie ma domu i przebywa w towarzystwie zwierząt w stajni.
Podobnie jak nasz Pan, i my chcielibyśmy spotykać się z tymi, którzy są bezdomni, często odrzucani i pogardzani. I jak On chcielibyśmy nie patrzeć na nich z góry, ale widzieć w nich braci, którzy niczym pasterze mogą nas zadziwić (Łk 2, 18) i nauczyć oddawać chwałę Bogu (Łk 2, 20).
Jezus nie przyszedł na świat po to, aby pogrążyć się w grzechu (Hbr 4,15) niczym ludzie do których przybył, ale by zmienić ich sytuację (Łk 4, 18); aby stali się Jego braćmi i dziećmi Boga (J 20, 17). A dzieje się to przez wiarę w Jego mękę, śmierć i zmartwychwstanie, które są najwyższym wyrazem Miłości Boga do każdego człowieka.
Drugim biblijnym Miastem Dawidowym jest najstarsza część Jerozolimy, twierdza Syjon (2 Sm 5, 7). Jerozolima symbolizuje w Nowym Testamencie Kościół (Ap 21), czyli wspólnotę ludzi wierzących Jezusowi. Imię Dawid znaczy po hebrajsku „umiłowany” lub „dowódca”. Zatem Miasto Dawidowe tłumaczyć możemy jako Miasto Umiłowanego. Umiłowanym zaś Synem Boga (Łk 3, 22), którego starotestamentalną zapowiedzią była osoba Dawida, jest Jezus. Jak Dawid zdobył w walce twierdzę Syjon, pokonując „ślepych i kulawych” Jebusytów (2 Sm 5, 6-8), tak Jezus swoją męką, śmiercią i zmartwychwstaniem zdobył Kościół - swoją Oblubienicę - pokonując grzech i śmierć.
I my chcemy, głosząc prawdę o śmierci i zmartwychwstaniu naszego Pana, zdobywać pod jego wodzą twierdze ludzkich serc i poddawać je Jego Miłości, wypełniać Duchem Świętym. Chcemy, aby Toruń był Miastem Dawidowym - miastem należącym do Boga.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz